DIGNIDADE E DEREITOS DANADOS NA HOSPITALIZACIÓN PSIQUIÁTRICA NO COMPLEXO HOSPITALARIO DA CORUÑA
O Movemento Galego da Saúde Mental foi coñecedor da denuncia presentada ante a Xustiza pola morte dun paciente psiquiátrico que, cando faleceu, se atopaba en contención mecánica ingresado na Unidade de Hospitalización Psiquiátrica (UHP) do Complexo Hospitalario da Coruña.
Este feito ocorreu no marco dunha Unidade de Hospitalización con importantes carencias, sostidas no tempo, e que conlevan danos importantes para os dereitos asistenciais dos pacientes da Área da Coruña, para os seus dereitos fundamentais e para a calidade asistencial esixible a un servizo sanitario público.
Esta UHP dispón de 32 camas ás que se lle poden sumar dúas máis, e mantén un nivel de ocupación total durante períodos longos.
Son identificables déficits graves de dotación profesional, de infraestructuras residenciais e de funcionamento.
Algunhas das deficiencias que se sinalan máis abaixo mesmo comprometerían a posibilidade de apertura desa Unidade , por incumprir as esixencias mínimas que a propia Consellería de Sanidade dispón para autorizar centros sanitarios, alonxándose tamén gravemente dos estándares básicos de acreditación propostos polo Ministerio de Sanidade.
A saber:
-
Está ubicada fóra dun hospital xeral situándose no Hospital Marítimo de Oza. Carece de suficiente espazo para actividades comúns dos pacientes e para a relación destes coas súas familias cando reciben visita.
-
A metade das habitacións desta Unidade son de 3 camas e non dispoñen de baño na habitación, co cal 16 pacientes deben usar baños colectivos.
-
Existe unha habitación para a contención mecánica, dotada con 3 camas separadas por cortinas, e poden coincidir nela en estado de contención homes e mulleres. Non se coñece protocolo específico sobre a indicación, uso, responsabilidade e garantía do procedemento de contención.
-
Non existen sistemas organizativos que posibiliten e potencien a participación colectiva de todo o equipo asistencial na elaboración e desenvolvemento dos plans individuais de avaliación, tratamento e seguimento do paciente.
-
Está infradotada de profesionais se se toman como referencia os documentos de planificación en saúde mental da propia Consellería de Sanidade, e se se pretende que o obxectivo sexa terapéutico e non só o control e a redución sintomática do paciente.
Un só psiquiatra, xunto cun MIR, debe cubrir a garda dos hospitais do Complexo xunto coa da UHP. A UHP tería que dotarse de 1 psiquiatra e 2 psicólogos clínicos, carece de celadores (nos plans sinálanse 6 como os indicados para esa Unidade) e tamén serían necesarios 11 profesionais máis de enfermería.
-
A selección de facultativos de psiquiatría para a cobertura de prazas temporais ten importantes déficits de transparencia. A tan necesaria confianza da cidadanía na garantía de que a Administración da un trato igualitario a tódalas persoas nos procesos de acceso ó emprego público é posta a proba polo o feito de que dúas fillas do propio Xefe de Servizo chegaran a ser contratadas para ocupar praza de psiquiatras nese mesmo Servizo.
O cadro que debuxan as deficiencias sinaladas pode que sexa só o marco do tráxico suceso que chamou a atención sobre esa Unidade. Pero, aínda que así fora, son patentes as discriminacións que sofren os pacientes psiquiátricos ingresados nesa UHP cando se os compara con pacientes afectados por outras enfermidades (a carencia de baño nas habitacións é un exemplo evidente). É espeluznante a existencia dunha habitación colectiva para a contención mecánica e, ademais, para ambos sexos simultaneamente. É deducible o empobrecemento da calidade asistencial cando no funcionamento da Unidade non participan e se coordinan os profesionais, e cando unha parte destes (os facultativos psiquiatras) non dispoñen de sistemas que garanticen que o seu acceso ó emprego público é só por razón de mérito (sistemas que os protexerían de discriminacións ilexítimas e liberaríaos de potenciais débedas e servidumes persoais).
Dánase nesta situación o dereito das persoas alí ingresadas a un tratamento en condicións de igualdade cos demais usuarios do SERGAS, e o de acceso das mesmas á prestación de asistencia sanitaria á sua saúde mental, adecuada ós coñecementos e medios terapéuticos actuais (farmacolóxicos, físicos, psicolóxicos, sociais e de coidados), proporcionada en espazos que protexan a súa intimidade e dignidade, e máis aínda cando poideran atoparse en grave condición de vulnerabilidade por ver limitada a súa capacidade de decisión autónoma.
Urxe a corrección destas deficiencias, por dereito dos pacientes e usuarios dese servizo, por respeto á dignidade das persoas e pola consideración debida dos xestores á cualificación dos profesionais e ó seu dereito a exercer a súa profesión en condicións que posibiliten a máxima utilidade sanitaria do seu saber.
Deberia investigarse, tsmen, a asistecia siquiatrica no resto das areas sanitarias de Galiza. Na miña opinion, teñen un atraso de lustros respecto a media do edtado, de decenios en relacion con Europa.
Os pacientes son tratados coma armarios inservibles e molestos. Seguense usando medos terapeuticos da epoca de Charcot. Os departamentos estan desbordados, e a asistencia, sobre todo siquiatrica, parece mais unha sesion de terror, coa estudada reserva, cara de Buster Keaton e hermitismo de gran parte destes profesionais. Por non falar das instalacions, que se asemellan mais a guetos ou a casa da pelicula Psicosis. Un familiar meu, leva catro meses atendido, dentro e fora, e a sus siquiatra do falou con ela tres veces. En compensacion durante este tempo, pasou polas mans fugaces de media ducia de siquiatras, que cumpliron o tramite de audiencia, breve e despreocupada. Preguntome se realmente compre facer unha carreira, pra adicarse so a deseñar pratos combinados de receitas, ben cociñadas no ordenador. Se sobran as fabas, ou che provocan gases, na proxima receitara macarrons. E asi sucesivamente. Por certo, o meu familiar foi agredido de certa importancia durante o seu internamento. Preguntome onde estaria o garda de seguridade, posiblemente non houbera. En fin, e o que temos. Estou seguro de que houbese unha inspeccion europea, estes centros os que me refiro, terian que pechar as suas portas, por obsoletos, inseguros e nada fiables.
Pingback: DIGNIDADE E DEREITOS DANADOS NA HOSPITALIZACIÓN PSIQUIÁTRICA NO COMPLEXO HOSPITALARIO DA CORUÑA – Movemento Galego da Saúde Mental | Coordinadora Antiprivatización da Sanidade Pública – A Coruña
Pingback: DIGNIDADE E DEREITOS DANADOS NA HOSPITALIZACIÓN PSIQUIÁTRICA NO COMPLEXO HOSPITALARIO DA CORUÑA | Plataforma Sanidade Ourense
Pingback: 87 horas | Primera Vocal
Pingback: 87 horas | Otra Esquizofrenia es posible
Pingback: O avesedo das institucións especializadas – Observatorio Cidadán de Comunicación
Pingback: Movemento Galego da Saúde Mental