A morte por suicidio é un dos mais graves problemas de saúde pública. Case tódolos dias do ano morre por suicidio unha persoa en Galicia. A cantidade de persoas falecidas por esta causa incrementouse dende o comenzo da crise e xá é a principal causa de morte “externa” no noso país. O ano pasado voltou a aumentar.

A maioría das veces a morte por suicidio é resultado da combinación de razóns nada misteriosas: sufrimento psíquico intenso que pode afectar á saúde mental da persoa, carencias (afectivas, económicas, de expectativa de futuro, soedade, dor, enfermidade grave, incapacidade para manexar dificultades relacionais e emocionais,…), empobrecemento, paro, débedas, perda da vivenda, violencia no seo familiar, discriminación por ser “diferentes”, acoso escolar ou laboral, marxinación, …

A Organización Mundial da Saúde (OMS) advertiu en 2011 ós gobernos dos países europeos que a crise económica conlevaba un aumento do risco de suicidios se non se adoptaban políticas activas de emprego para reducir o paro, de reforzamento da protección social e sanitaria, de alivio da carga da débeda sobre as persoas que a sufren, e de apoio ás familias. En Galicia a Xunta non só fixo a política oposta sinón que mesmo se opuxo no Parlamento, na pasada lexislatura, a recoñecer a gravidade do problema e a elaborar un plan de prevención para cumprir co acordo da 66ª Asamblea Mundial da Saúde realizada en 2013 e acadar o obxectivo de reducción nun 10% da taxa de mortes por esta cuasa para o ano 2020.

Teríamos que ter en execución o Plan de Prevención do Suicidio para o noso país dende hai catro anos, pero non só non o temos sinon que antonte a Consellería de Sanidade fixo publicidade dun Plan sin dotacións e recursos, sin compromisos, sin responsables, un “copia e pega” de recomendacións publicadas pola OMS e EUREGENAS hai anos, redactado na sua maior parte por unha consultoría técnica privada, e que desvía a prevención á rede aistencial de saúde mental psiquiatrizando a conducta suicida e querendo ignorar que eses servizos sanitarios están saturados.

O compromiso de toda a sociedade na prevención do suicidio é fundamental: confrontando o estigma, apoiando ós mais fráxiles, facendo visible unha cuestión tan grave, reclamando ós poderes públicos o cumplimento da sua obriga de protección da vida da poboación e de promoción e coidado da sua saúde, e promovendo unha sociedade mais xusta e solidaria.

Hoxe, día mundial pola prevención do suicidio, ó mesmo tempo que moitas mais persoas e organizacións de todo O Mundo, facemos del un día de sentimento por mortes evitables, de reivindicación urxente de medios para previlas, e de denuncia pública da insoportable pasividade dos nosos gobernantes.